علمای بزرگ از دامن مادرانی برخاسته اند که خود اهل معنا بوده اند.
اشعاری در مقبره والده آیت الله العظمی صافی گلپایگانی رضوان الله تعالی علیه منقوش بود که من همان سالهای اول در یکی از دفترهایم یادداشت کرده بودم:
ای عزیزان که به خاکم گذرید × بر من از دیده عبرت نگرید
من زنی بودهام از اهل هنر × صاحب شوکت و هم عزّت و فرّ
تا اینجای اشعار که میفرماید:
این زمان خاک شده بستر من × نیست کس غیر خدا یاور من
این بانوی محترمه که دارای این افکار بلند بودند، دعای ابوحمزه شان ترک نمیشد، و چه حالات خوشی که داشتند. و مرحوم آقا مدام از مناجات و عبادات مادرشان خاطراتی بیان می کردند.
اینها همه افتخار و درس است.
بیانات معظم له در دیدار جمعی از علما و طلاب گلپایگان
طراحی و توسعه : پارسیکام