پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی کریمی جهرمی

بسم الله الرحمن الرحیم

وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا  وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (آل عمران :146/147/148)

بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان جنگ کردند کسانی که هیچگاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می‌رسید سست و ناتوان نشدند و تسلیم نگردیدند و خداوند استقامت کنندگان را دوست می‌دارد. تنها سخن آنان این بود که پروردگارا گناهان ما را ببخش و از تندروی‌های ما در کارهایمان چشم پوشی کن،قدم‌های ما را استوار بدار و ما را بر جمعیت کافران پیروز گردان. از این رو خداوند پاداش این جهان و پاداش نیک آن جهان را به آنها داد و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد.

تفسیر آیه
هم چنان که در امت های گذشته ، افراد ناصالح و ستمکار بوده اند که در برابر انبیاء ایستاده و با آنان مخالفت می کردند،  مردان بزرگ و پاک و با اخلاصی نیز بوده اند که در رکاب آن پیامبران با کفار و مشرکان و معاندان رزم کرده و دین خدا را یاری کرده‌اند و آنان ربیون بودند یعنی انسانهایی غرق در معرفت پروردگار متعال سبحانه و تعالی.

قابل توجه است که این آیه شریفه انطباق کامل بر امام حسین علیه السلام و یاران باوفای او دارد.  آن حجت بالغه الهی و یاران فداکارش سخت‌ترین مصائب را در راه خدا دیدند ولی هرگز کمترین ضعف و ناتوانی از خود نشان ندادند و در برابر خواست دشمن ، سرِ تواضع و تسلیم فرود نیاوردند. آنان همواره به ذکر و مناجات با حضرت ربّ العالمین مشغول بودند و از ذات اقدس او می‌خواستند که در راه خدا ثابت قدم باشند و لغزشی پیدا نکنند و صمیمانه از خداوند می‌خواستند که بر گروه کافران غالب آیند. خداوند هم در برابر این صبر و ثبات و استقامت بی‌نظیر به آنان دو پاداش داد.
اولین پاداش اجر و  ثواب دنیوی بود که از بهترین مظاهر آن، همین دلدادگی و محبت جوامع نسبت به آنها و بزرگداشت سوگ جانکاه و خاطره شهادت آنان است که از همان سال‌های نخستین این حادثه غم انگیز شروع شد و تاکنون ادامه دارد و به اذن الله ادامه خواهد یافت و شور و شکوه آن همواره در تزاید و افزایش است.

دومین پاداش، ثواب و اجر نیکو در جهان آخرت است که خداوند به آنان مرحمت خواهد فرمود و خدا می‌داند که وجود مقدس حضرت امام حسین علیه السلام و یاران باوفای آن حضرت،  در آخرت چه عزت و جلالی دارند.
همین بس که طبق نقل شیخ صدوق در کتاب امالی، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در بازگشت از جنگ صفین و عبور از سرزمین کربلا ، مقداری از خاک کربلا را برداشتند و بوییدند و درباره آنان که در این سرزمین به شهادت می رسند، فرمودند:  "وَاهاً لَكِ أَيَّتُهَا التُّرْبَةُ لَيُحْشَرَنَّ مِنْكِ أَقْوَامٌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسابٍ: چه معطر و خوشبویی ای خاک! در روز قیامت قومی سر از  تو ای خاک پاک برمی آورند که بدون حساب و بی درنگ به بهشت وارد خواهند گردید ".
سید بن طاووس در لهوف صفحه ۹۹ فرموده :
"جَعَلَ أصحابُ الحُسَينِ عليه السلام يُسارِعونَ إلَى القَتلِ بَينَ يَدَيهِ ، وكانوا كَما قيلَ فيهِم : 

قَومٌ إذا نودوا لِدَفعِ مُلِمَّةٍ                        وَالخَيلُ بَينَ مُدَعَّسٍ ومُكَردَسِ‏

لَبِسُوا القُلوبَ عَلَى الدُّروعِ كَأَنَّهُم‏                يَتَهافَتونَ إلى‏ ذَهابِ الأَنفُسِ

 اصحاب امام حسین برای کشته شدن در رکاب امام علیه السلام سرعت و سبقت می گرفتند. آنها چنان بودند که درباره شان گفته شده:
مردمی که چون برای دفع امر مشکل و حادثه خطرناکی خوانده شوند در حالی که سپاه مخالف زره پوش و در گروه‌های منسجم آماده اند، آنان دل خود را بر روی زره می پوشند و خود را به آتش جانبازی و فداکاری می‌افکنند و در قلب دشمن می‌اندازند."

صلی الله علیک یا مظلوم یا اباعبدالله