پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت الله العظمی کریمی جهرمی

بسم الله الرحمن الرحیم

وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا  (مریم : ۱۵)

سلام بر او-یحیی-آن روز که تولد یافت و آن روز که می‌میرد و آن روز که زنده برانگیخته خواهد شد.

شرح آیه
خداوند در این آیه کریمه نه تنها به حضرت یحیی علیه السلام، سلام فرستاده و به تعبیر دیگر امن و امان و راحتی و سعادت و شرایط مساعد را برای او قرار داده است،  بلکه این سلام و امان را در سه وقت حساس و در سه روز بسیار مهم و خطیر نثار او فرموده است: روزی که ولادت یافت ، روزی که می‌میرد ، و روزی که مبعوث خواهد گردید و برای قیامت زنده می‌شود.

هر یک از این سه روز اهمیت خاص خود را دارد چنانکه هر کدام خطر مخصوص و ویژه خود را دارد؛

اهمیت این سه روز

روز ولادت،  آغاز و افتتاح حیات و زندگی نوین فرد در این جهان است و مبدأ ورود در جهانی است که انسان می‌خواهد در آن زندگی کند.

روز مرگ، روز افتتاح حیات تازه دیگری برای انسان است که آن حیات عالم برزخ می باشد .و روز حشر و نشر که مبدأ حیات و زندگی ابدی و حقیقی انسان است.

خطرهای مخصوص این سه روز

خطر روز ولادت: مفسر بزرگ طبرسی در مجمع البیان می‌فرماید:« روز ولادت ، روز بازی شیطان با نوزاد و اغوای اوست». شاید رمز اینکه اذان و اقامه در گوش کودک استحباب دارد همین باشد که نوزاد در وقت ولادت در معرض خطر بزرگ اغوای شیطان است.

خطر روز مرگ : ممکن است خطر زوال ایمان باشد و چه بسیار کسانی که در ساعات جان دادن و لحظات پایانی عمر دچار چنان هیجانات نامطلوبی شدند و رها کردن این جهان بر آنها گران آمد که ایمان خود را از دست دادند و یا بر اثر خوف و وحشت از هول و هراس‌های مرگ، ایمان خود را باختند و از دنیا رفتند.

طبرسی در مجمع البیان درباره سلامت در وقت مرگ فرموده که مراد « سلامت و امن از بلیه دنیا و عذاب قبر » است؛ ممکن است بلیه دنیا همان انحراف و ارتداد و گفتن سخنان فضاحت بار یا انجام عمل رسوا کننده باشد که در این صورت با بیان گذشته موافقت دارد.

و اما خطر روز حشر و نشر آن هم هول مطّلع و عذاب دوزخ است.

مرحوم طبرسی نقل می‌کند که سفیان بن عیینه گفته است وحشتناک‌ترین اوقات و شرایط انسان در سه جا است روز ولادت که خود را از محیطی که در آن بود خارج می‌بیند و روز مرگ که در آن روز اشخاصی را می‌بیند که هرگز ندیده بود و شرایطی را ملاحظه می‌کند که اصلاً سابقه نداشته است و روز بعث و برانگیخته شدن  که در آن روز خود را در محشر عظیمی می‌بیند. لذا  در آیه محل بحث خداوند متعال حضرت یحیی را به کرامت و امن و امان در این سه وقت اختصاص داد.

مرحوم علامه طباطبایی در المیزان جلد ۱۴ صفحه ۲۵ هم این مطلب را از عیون الاخبار از حضرت امام رضا علیه السلام نقل کرده که حضرت فرمود: ان اوحش ما يكون هذا الخلق في ثلاث مواطن يوم يولد ويَخرج من بطن امه فَیَری الدنيا ، و يوم يَموت فيُعاین الآخرةَ و اهلَها ، و يوم يُبعَث فیَری احكامًا لم يَرَها في دار الدنيا.

ضمناً آیه ۳۳ همین سوره نیز متضمن سلام بر حضرت عیسی علیه السلام در این سه هنگامه است. با این تفاوت که در آیه محل بحث ،خود خداوند بر یحیی در این مواقف سه گانه سلام فرستاده ولی در آیه حضرت عیسی، خود عیسی بر خویشتن در این مواقع سه گانه سلام فرستاده است.

ارتباط آیه با حضرت سیدالشهدا

نمونه بارز این آیه در امت پیامبر خاتم،حضرت سیدالشهداء حسین بن علی علیهما السلام است.
روز ولادتش چه افتخار آمیز بود. سلام و امن الهی شامل حال او بود. فرشتگان نازل می‌شدند و تهنیت و تعزیت می‌گفتند. زنان بهشتی و حوریان عالم ابدی برای ولادت او حضور یافتند.
روز شهادت او هم چه افتخار آمیز بود و به راستی در ظل امن و امان الهی از این جهان چشم بربست. هرچند بدنش پر از زخم کاری بود و اعضایش را پاره پاره کردند ولی او با ندای "یا ایتها النفس المطمئنة" و در میان استقبال فرشتگان آسمان و ارواح انبیاء و اولیاء و با زمزمه "رضا برضائک" دار فانی را وداع گفت و به لقاء الله پیوست و هیچکس نمی‌تواند مرگی پرافتخارتر از مرگ و شهادت حضرت امام حسین علیه السلام را تصور کند.
و اما حشر امام حسین علیه السلام، قلم از بیان و ترسیم عظمت و شکوه و جلال ان حضرت در روز حشر عاجز و ناتوان است.امام حسین علیه السلام در روز حشر مواقف و مواضعی دارد که چشم‌ها را خیره می‌سازد. او از بزرگترین شفعاء قیامت است.

اللهم ارزقني شَفَاعَة الحسين يوم الورود وَ ثَبِّت لی قَدم صدق عندَک مع الحسین و اصحاب الحسین .